تاریخچه تتو در ایران
خالکوبی در ایران به ادوار بسیار قدیم تاریخی بازمیگردد. تندیسههایی در پازیریک و لرستان از دورهٔ هخامنشیان یافت شدهاست که نشان خالکوبی بر بدنشان بودهاست. مولوی در مثنوی معنوی، در ضمن داستان پهلوانِ قزوینی (شیر بی یال و دُم) به عمل خالکوبی با عنوان کبودی زدن اشاره میکن
خالکوبی ها
خالْکوبی یا خالزنی به عمل ایجاد طرح دائمی یا با ماندگاری طولانی بر روی پوست گفته میشود. این عمل پدیدهای جهان گیر است. حتی در بین نقوشی که در جایهای گوناگون جهان انجام میشود، تشابه نیز مشاهده شدهاست.
خالکوبی چیست و چگونه انجام میشود
خالکوبی ( تاتو)، عملی است که طی آن، در کنار اینکه تصاویر و نقشه های مختلف روی جلد حک میشود، از طریق آن تغییرات در ابرو، بینی، چشم و لب نیز ایجاد می گردد.
روش انجام خالکوبی، چنان است که ابتدا به وسیلۀ یک سوزن نقش را بر روی پوست بدن حک می کنند؛ آن قدر که خون بیرون بزند. بعد ماده ای رنگی(مثل نیل، سرمه، دوده چراغ یا آب تره) روی زخم می گذارند تا کم کم جذب پوست شود. در عصر حاضر، روش های جدیدتر؛ این عمل را با استفاده از یک ماشین دستی که تقریباً مانند ماشین خیاطی عمل می کند و یک یا چند سوزن پوست را به طور مکرر سوراخ کرده با هر سوراخ، سوزن ها قطرات ریز جوهر را وارد پوست می کنند.
